W Stanach Zjednoczonych dwie trzecie reaktorów to reaktory wodne ciśnieniowe (PWR), a reszta to reaktory z wrzącą wodą (BWR).W pokazanym powyżej reaktorze z wrzącą wodą woda może zagotować się w parę, a następnie jest przepuszczana przez turbinę w celu wytworzenia energii elektrycznej.
W ciśnieniowych reaktorach wodnych woda w rdzeniu jest utrzymywana pod ciśnieniem i nie dopuszcza się do wrzenia.Ciepło jest przekazywane do wody na zewnątrz rdzenia za pomocą wymiennika ciepła (zwanego także generatorem pary), gotując wodę zewnętrzną, wytwarzając parę i napędzając turbinę.W ciśnieniowych reaktorach wodnych gotowana woda jest oddzielana od procesu rozszczepienia, a zatem nie staje się radioaktywna.
Po wykorzystaniu pary do napędzania turbiny jest ona schładzana, aby ponownie skroplić się w wodę.Niektóre zakłady wykorzystują wodę z rzek, jezior lub oceanu do chłodzenia pary, podczas gdy inne wykorzystują wysokie wieże chłodnicze.Wieże chłodnicze w kształcie klepsydry są charakterystycznym elementem wielu elektrowni jądrowych.Na każdą jednostkę energii elektrycznej wyprodukowanej w elektrowni jądrowej do środowiska trafiają około dwie jednostki ciepła odpadowego.
Komercyjne elektrownie jądrowe mają moc od około 60 megawatów w przypadku elektrowni pierwszej generacji z początku lat sześćdziesiątych XX wieku do ponad 1000 megawatów.Wiele zakładów zawiera więcej niż jeden reaktor.Na przykład elektrownia Palo Verde w Arizonie składa się z trzech oddzielnych reaktorów, każdy o mocy 1334 megawatów.
Niektóre zagraniczne konstrukcje reaktorów wykorzystują chłodziwa inne niż woda, aby odprowadzać ciepło rozszczepienia z rdzenia.Reaktory kanadyjskie wykorzystują wodę wypełnioną deuterem (zwaną „ciężką wodą”), podczas gdy inne są chłodzone gazem.Jedna z fabryk w Kolorado, obecnie zamknięta na stałe, wykorzystywała hel jako chłodziwo (tzw. reaktor wysokotemperaturowy chłodzony gazem).Kilka roślin wykorzystuje ciekły metal lub sód.
Czas publikacji: 11 listopada 2022 r